Zapłata gotówką a koszty uzyskania w PIT i CIT
Forma zapłaty w relacjach pomiędzy przedsiębiorcami (B2B) może mieć znaczenie dla rozliczenia kosztów, a dokładniej nieprawidłowo dokonana zapłata może pozbawić podatnika możliwości rozliczenia kosztów podatkowych. A mianowicie podatnicy PIT i CIT nie mogą zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatku w tej części, w jakiej płatność powyżej kwoty 15.000 zł została dokonana gotówką z pominięciem rachunku płatniczego. Od 1 stycznia 2024 roku limit ten będzie wynosił 8.000 zł.
Limit ma zastosowanie również przy płatnościach realizowanych w walucie obcej, wówczas wartość transakcji jest przeliczana na PLN przy zastosowaniu kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.
Do końca 2016 r. ustawodawca żądał, by zapłaty były regulowane za pośrednictwem rachunku bankowego, nie wskazując na inne formy płatności bezgotówkowych, od 2017 r. katalog form płatności został poszerzony. Zapłata do transakcji powyżej 15.000 zł może być dokonana za pomocą rachunku płatniczego. Zatem, w tym zakresie nastąpiło poszerzenie o inne niż bankowe rachunki płatnicze. Do tej kategorii zaliczane są np. rachunki kart kredytowych, czy rachunki do płatności przez internet. Trzeba tutaj zaznaczyć, że niektóre rachunki bankowe nie są płatniczymi (np. niektóre rachunki oszczędnościowe), gdyż nie służą one dokonywaniu płatności.
Wymogi co do sposobu płatności dotyczą wyłącznie transakcji pomiędzy przedsiębiorcami. W relacjach z podmiotami, które nie mają takiego statusu wymóg zapłaty z wykorzystaniem rachunku płatniczego nie występuje (tutaj zmiana wejdzie w życie od 2024 r., ale dotyczyła będzie zapłaty przez konsumenta na rzecz przedsiębiorcy).
Nowy limit miał najpierw obowiązywać od 1 stycznia 2022 r., ale potem został przesunięty na 1 stycznia 2023 r. Przy czym termin wejścia w życie nowego limitu (8.000 zł) został ponownie przesunięty na 1 stycznia 2024 r.